A PREHISTORIA

SAÍDA DO PROXECTO: VISITA AO MUSEO DE PONTEVEDRA

O día 4 de maio realizamos unha saída a Pontevedra para visitar o Museo. A visita estaba dirixida as nenas e nenos de 3º e 4º de primaria.

Das primeiras cousas que nos enseñarón máis importantes son a evolución humana por medio de etapas:
Paleolítico,Neolítico,Idade dos Metais eIdade Antiga(Civilización Romana e Civilización Grega).
Enseñaronnos unha línea do tempo para que o entenderamos mellor .
Fomos por distintas salas. Cada sala trataba dun periodo histórico da vida dos humanos.

Fomos a unha sala onde habia obxectos de ouro, ademais todo tiña un valor de miles de euros.
Descubrimos que  os restos máis antigos de asentamentos humanos de Galicia atopáronso nas Neves, moi preto de nós. 
Nutra sala miramos un vídeo da construcción dos castros.
Nunha parte do museo,miramos un esqueleto dunha persoa maior e un rapaz de pouca idade.

Unha das cousas máis importantes que vimos foi:
As ferramentas de construcción das súas casas e as ferramentas decaza.(Estaban construidas con elementos naturais)
Ao rematar a vista ao museo,tomamos as nosas merendas na entra.Ao acabar as merendas volvemos de volta ao colexio.

Martín Pérez  e Lucía Rodrigues

REPASO DE HISTORIA: A PREHISTORIA E A IDADE ANTIGA

Repasa e practica

Para saber máis desta época:

• A cova de Altamira

 

Para saber máis desta época:

• O Castro de Santa Tegra

LA VAL D´ARÁN

Esta temporada andamos  a escribir as nosas biografías. Pouco a pouco os nosos recordos van conformando a historia da nosa vida, que imos relatando ás compañeiras e compañeiros.
Laura contounos que de pequena vivía en Vielha, no Val d´Arán. Aos tres anos empezou a ir á escola alí. Tiña moitas amigos e aínda se lembra deles. Alí aprendeu a falar unha nova lingua: o aranés. Tamén coñeceu a neve, ¡que sorte! Puidemos  ver moitas fotos de cando vivía alí.
Logo volveu para Meder e esqueceu case tódalas palabras que xa sabía, aínda que aquela terra quedou gravada na súa memoria.
Grazas a este traballo Laura descubriunos unha época que lembra con moita felicidade e, coa axuda dos seus pais, puido recordar aquela lingua, tan fermosa como a nosa. Achegounos unha folla chea de palabras en aranés e explicounos o seu significado en galego. Gustounos moito coñecer esta parte da súa vida.
Aquí temos a Laura coa súa profe e os seus compis.

Para que lembre aquela lingua, unha canción tradicional aranesa, "Montanhes Araneses", que é o himno oficial de La Val d´Arán.

 

(Para ler a letra, fai clic aquí)

E algunhas imaxes máis para que non esqueza aquela fermosa terra onde viviron ela e os seus pais.

A EMIGRACIÓN

Durante anos as aldeas e vilas de Galicia viron como os máis novos ou familias enteiras partían en busca dunha vida mellor que aquí non podían atopar.  Durante moitos anos o destino era América (Arxentina, Chile, Brasil....). Máis adiante emigrouse a Alemania, a Suiza e Francia. Algúns tiveron a sorte de volver, outros non puideron facelo nunca. Aquí só quedaban os vellos, as mulleres e os cativos.

Despois de ler o poema "Adios ríos, adios fontes" de Rosalía de Castro, vimos algunhas fotografías do momento da partida, nas que puidemos apreciar a forte emoción das persoas que marchaban e das que quedaban. Todos sabían que era moi probable que non se volveran ver.

            

Despois de velas, Gabriel comentou que agora xa sabía o que sentira a súa nai cando o seu avó tivera que marchar.

Galicia é unha terra de emigrantes. A pouco que preguntemos, todos temos a alguén na familia que tivo que ir gañar a vida ao estranxeiro. É algo que non deberíamos de esquecer nunca.

O NOSO PASADO RECENTE

En coñecemento estamos a estudar como era a vida hai uns setenta anos, alá polo 1930 ou 1940. Seguro que os avós e as avoas teñen moitas cousas para contarnos. Ao picar nestas imaxes, podemos atopar máis información.

by axanelaaberta  

by mupega

 Na clase montamos unha exposición con obxectos escolares antigos. Todos probaron a escribir na pizara e tamén usaron a pluma con tinta e a máquina de escribir. Foi un pouco difícil, pero moi divertido.